شعر آقا سلامت می کنم

ندامتآن‌کس که خطا کرد و نگشت نادم و شرمساریا که ز غرور کرد خطا باز به تکراربی‌شک رسد آن روز که او درس بگیرداز رسم فلک، از گذر و گردش ادوارلکن که چه دیر است و چه افسوس به راه استفرصت همه‌سوزی و همه باخت به اغیارهر دم به خودش از سر درد نعره برآرداز چه بنمودی تو خطا، بی حد و بسیار؟رفتی دوصد آن راه خطا، توبه نکردیبودی همه عمر از نظر عقل چه بیماراز گردش این چرخ و فلک گشته چه غافلنادم نشدی از گُنهت، گرچه به یک بارتوبه‌گری آن دم بُودَش حاصل و مقصود،سیلی نزند بر رخ تو، حاصل رفتاروآندم که دگر دیر شود توبه چه حاصل؟امروز نما توبه از آن سیرت و کرداردست گنهت گر چه قوی بود و کمی گرمغافل شدی از سردی ما، در پس گفتارما جمله بدیدیم همه رفتار از این خلقبستیم دو چشم تا گذرد گنبد دوّاروالله که این صبر و تحمل ابدی نیستپایان رسد روزی همه صبر وفادارابوالفضل سرلک متخلص به استوار + نوشته شده در دوشنبه بیست و چهارم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 0:34 توسط ابوالفضل سرلک  |  شعر آقا سلامت می کنم...

قضاوت مارا به نکرده‌ها قضاوت مکنیداینقدر جفا به آن صداقت مکنیدبهر هدفی تلاش خود بنمودیمما را به تلاش خود شِماتت مکنیدطعنه زِ هر آن کسی که بود بشنیدیمطعنه‌خور مُشتی بی‌لیاقت مکنیددر خود بنگر، ببین خطاکار که هست؟ما را به خطای خود حکایت مکنیداز لطف خدا، زبان ما اَلکَن نیستبا نیش کلام به ما لجاجت مکنیدچون پرده بیفتد، سخنان فاش شونداز باخبران دگر شکایت مکنیددشمن بنشسته در مسیر، منتظر استتیر رقبا به ما هدایت مکنیدگُربه صفتی مرام ما هرگز نیستمارا سگ بی‌صفت شباهت مکنیداز چشم خود اَر[1] بَدی بِدیدی، چه رواسترفتار خطا ز ما اجابت مکنیدماندیم به پای عهد محکم بستهدر مَسلک ما فکر خیانت مکنیدما از سر شوق، به راه حق کوشیدیمکوششگر بی‌اَجر و ثوابت مکنیدبودیم ز لطف او یکی عَبد سَلیم[2]هم‌سنگر گَبر[3] بی‌دیانت مکنیدیزدان ز درون ما دوصد آگاه استاز منظر خود به ما عنایت مکنیدگفتیم به کنایه آنچه را لازم بوددیگر به جفا به ما اهانت مکنیدابوالفضل سرلک متخلص به استوار[1] - اگر[2] - سالم[3] - به معنای زرتشتی و به اصطلاح عامیانه امروزی، به معنای بی­ دین + نوشته شده در جمعه بیست و هشتم بهمن ۱۴۰۱ ساعت 22:20 توسط ابوالفضل سرلک  |  شعر آقا سلامت می کنم...